Hans Geluk

Over Hans Geluk

Ik ben geboren in Zeeland en dat wil ik weten ook. Op de achtergrond van de foto zie je de skyline van Vlissingen. Toen ik nog in Zeeland woonde was ik een fervent vogelaar. Met een vriend trok ik er op uit langs tochtige dijken, bijna altijd met tegenwind. Vervuld van heilig vuur en naïef geloof. Als in ons vogelboekje stond "in Nederland schaarse" of "zeer schaarse broedvogel" dan konden we die vogel, of het nou een purperreiger of een slangenarend was, zomaar ergens tegenkomen. Maar eigenlijk hadden we geen idee waar we moesten zoeken en waren we voor een groot deel afhankelijk van het toeval. Uiteindelijk hebben we toch heel veel vogels gezien. Dat rotsvaste vertrouwen, dat er elk moment iets moois en onverwachts kan gebeuren, is altijd bij me gebleven.

Biografie

Nadat ik mijn studie internationale betrekingen in Leiden en het diplomatenklasje bij Clingendael had voltooid, heb ik bij de Buitenlandse Dienst gesolliciteerd. Toen ik daar niet werd aangenomen, ben ik als medewerker personeelszaken bij Solvay Chemie terecht gekomen. Na twee jaar was de tijd gekomen om een oude droom te vervullen: Russisch studeren in Rusland. In Leiden had ik Russisch als bijvak gehad, maar ik wilde de taal ook graag goed kunnen spreken. En ik voelde me al van oudsher aangetrokken tot dat grote rijk aan de andere kant van het IJzeren Gordijn, dat zo'n ongelooflijk heftige geschiedenis kende. Toen ik terug kwam ben ik bij het Europees Centrum voor Eco Agro Toerisme in Amsterdam aan de slag gegaan, waarvan ik na verloop van tijd directeur werd. Dat was het begin van een carrière als manager van goededoelenorganisaties: Goede Waar & Co (de voormalige Altenatieve Konsumenten Bond) en WILDzoekers zouden nog volgen.

In 2005 kreeg ik met Marin een dochter, die we Erin noemden. Marin en ik zijn niet bij elkaar gebleven en Erin woont nu de helft van de tijd bij mij in Austerlitz en de andere helft bij haar moeder in Zeist. Daarna heb ik een aantal jaren keihard gewerkt bij Schuttelaar & Partners, een communicatiebureau waar duurzaamheid hoog in het vaandel staat. In 2011 en 2012 heb ik cursussen gevolgd aan de Schrijversvakschool in Amsterdam, een andere oude droom van me. In 2014 kreeg mijn moeder een hersenbloeding en ben ik mantelzorger geworden. Samen met de Levenseindekliniek heb ik een campagne gevoerd voor het recht op euthanasie.